Itaewon is waar de legerbasis van de Amerikanen in Korea, genaamd Yongsan Garisson is gevestigd. In deze basis wonen en werken 30,000 Amerikaanse soldaten. Wat oorspronkelijk een Koreaanse basis was is tientallen jaren geleden overgenomen door het Amerikaanse leger. Sindsdien leven in dit district dus Amerikanen en dat is te merken ook. Het aanbod van Westerse winkels in Itaewon en malls in Yong-san (het grotere district waar Itaewon deel van is) is groot.

De kern van Itaewon is de Main Street, die bevindt zich vijf minuten van ons naar het westen toe. De invloed van Amerika is hier zichtbaar. Het is een echt typisch Amerikaans straatje en is in geen enkele manier te vergelijken met de rest van Seoul.

Het Wilde Westen van Seoul
Expats (vooral Engels leraars en leraressen) zijn hier naar toe getrokken omdat dit het buitenlandse stukje van Seoul was. En aangezien Koreaanse cultuur behoorlijk apart is, heb je soms even een hap Westerse lucht nodig als expat. De vicieuze cirkel omhoog (of omlaag) is sindsien doorgezet en nu is het het district voor buitenlanders. Overigens is dit recentelijk aan het veranderen, nu dat Koreanen steeds meer geinteresseerd zijn in Westerse producten en cultuur. Ze komen hier naar toe om deze te ervaren.

Itaewon, dat is toch gevaarlijk?
Koreanen en zelfs de Westerse exchange students vinden Itaewon ontzettend gevaarlijk. Dat is het eerste wat ze zeggen als je vertelt dat je er woont. Maar dat valt wel mee. Het is in ieder geval even gevaarlijk als de Amsterdamse binnenstad. Je moet gewoon niet op de verkeerde plek zijn. En je moet niet als meisje alleen om 4 uur ’s nachts rondlopen. Simpel.

Oh er zijn wel veel moorden in Itaewon en in de Burger King waar we vaak eten halen is ook een moord gepleegd en daar is zelfs een film over gemaakt. Maar ja, allemaal relatief toch. We zien wel eens iemand met een mes zwaaien, of twee Koreanen die het echt tot bloedens toe uit vechten waarbij je hun schedels hoort kraken en dat mensen moeten ingrijpen, maar dat is in Amsterdam toch ook wel eens?

U.S. Army en hun prachtige 3 P.M. curfew
Oh en dan heb je nog opgefokte Amerikaanse militairen die maanden op de basis gevangen zitten en dan een keer uit mogen en dan helemaal flippen. Ze worden dronken, agressief en lomp. Dan om 3 uur ’s nachts komt letterlijk elke avond de U.S. MP (military police) samen met Koreaanse soldaten het bataljon ophalen uit de bars, clubs, stripclubs en hoeren tenten. Ik ben trots dat ik zo’n fantastisch mooi moment heb mogen aanschouwen.

MP: “Allright Lieutenant Jones, let’s go home now shall we?’
Jones met Koreaanse hoeren om zijn arm: “Nooooohhooo, I wanna staaay”
MP: “Come on Jones, you have to be up in 4 hours”
Jones: “What is your problem? I met these pretty Korean girls and I’m going to stay”
Jones: “Sorry girls, he’s just a partypooper”
Korean Girls: “Hihihihih”
MP: “Jones, this is your last warning, come with us now”
Jones: “What is your rank maaan? You know you’re just an MP, what do you think you’re doing maaaan?”
MP to Korean soldiers: “Allright, let’s take him in”

Vervolgens wordt de Amerikaanse lieutenant opgepakt door MP en Koreaanse soldaten en meegesleept naar de basis. Heel mooi om te zien. Het is best een operatie elke nacht, want de MP’s moeten zo’n beetje elke tent af als ze nog iemand missen.

De Saloon van het Wilde Westen
Seoul Pub is de beste plek om bier te drinken van Itaewon. Het ziet er niet eens zo speciaal uit van buiten of binnen, maar letterlijk elke keer als je er bent heb je een toptijd. Er lopen de gestoordste mensen rond en een vergelijking met een Saloon in het Wilde Westen moet ik echt maken. De bezoekers samenstelling gaat van Engels docenten (expats) tot Koreaanse vrouwen die hopeloos met Westerners willen hangen, en eigenlijk verandert de samenstelling ook constant, het zijn gewoon altijd leipe mensen met rare verhalen. We ontmoetten laatst een 40-jarige Amerikaan die net was aangekomen en met zijn koffer in de Seoul pub stond,vervolgens vroeg of hij bij ons mocht zitten en de hele avond ons bier betaalde. Hij bleek een pro snowboarder te zijn, en hij was niet ‘the person to brag about his life’ maar dat deed die dan wel de hele avond. Alleen hij had nog geen huis. Prima. Of die chagrijnige dikzak bij de pool tafel die binnenkwam met een gigantische professionele biljart set, die Hasse en mij vertelde over zijn Thaise vriendin, vervolgens naakt foto’s van haar liet zien. Waarnaar Hasse natuurlijk probeerde te ontfutselen of hij ook met minderjarige meisjes ging om hem even in het hokje te zetten van pedofiel, waarnaar hij vreemd met zijn oog ging knipperen om te signaleren dat dat ook geen probleem voor hem was. Totaal gestoord en aanstootgevend zo’n persoon, maar dat was het wilde westen ook. Iedereen wordt geaccepteerd in de Seoul Pub.

Itaewon goes upscale
Itaewon wordt overigens steeds meer upscale. Je ziet echt duurdere tenten openen bij de bosjes. Sam en ik zijn bij Macaroni Market geweest (ik had een 50,000 KRW gratis eten ticket gewonnen op de Koreaanse radio) en dat ziet er allemaal perfect uit. Restaurants als Berlin en Noxa proberen de upscale market aan te bieden maar of het lukt is nog maar de vraag. Itaewon is gewoon rough nu en deze venues vallen vaak een beetje uit de toon maar dat wordt wel beter.

De expat sfeer
We kennen heel wat expats in Itaewon en de meeste zijn echt gezellige mensen. Echter wil ik wel een kritisch punt neerleggen. Aangezien ze vaak al jaren van hun thuisland wegzijn, ontstaat er hier een aparte expat cultuur. Deze cultuur is niet onderhevig aan kritiek of een groot maatschappelijk sociaal systeem maar juist meer de kleine groep van expats die bepaalt wat de gedragsvormen zijn. Dit manifesteert zich in dat er een soort van enge totaal-vrijheid bij de expats hangt. Al wonen ze hier jaren, ze voelen toch alsof ze een beetje op vakantie zijn en alle regels mogen overtreden. Ze gedragen zich anders dan thuis; onooglijke Westerse jongens krijgen mooie Koreaanse dames met zich mee en krijgen opeens een grote bek. Het lijkt een beetje een vrijstaat of het Wilde Westen. Zo voelt Itaewon dus ook heel erg.

Concluderend is het een leuke plek om te wonen en te gek om te zien hoe Westerse mensen stiekem gewoon niet kunnen leven zonder hun eigen cultuur. Chinezen hebben China Town, wij hebben de kunstmatige persiflage genaamd Itaewon, en dat mag gewoon.