Marijn de broer van Pieter is naar Seoul gekomen. We meeten hem op Incheon Airport en gaan met United Airlines naar Tokyo Narita. Dan denk je dat je in de stad land maar Tokyo is letterlijk 100 bij 100km groot. Dus we moeten eerst 2 uur reizen voordat we in het ‘centrum’ zijn. We hebben geen hostel maar het schijnt dat als Japanezen over hebben moeten werken of dronken zijn ze naar een capsule hotel gaan. In de nacht is het immers niet meer mogelijk om terug te reizen binnen Tokyo.

Probleem 1 waar moeten we zitten?!
Probleem 2 de Yen, de wisselkoers is zo kut en het prijsniveau in Japan is 2x zo hoog als in Nederland.

Een simpel taxiritje kost 40 euro en het goedkope hostel is ineens toch 30 euro per nacht. Japanners zijn veel rijker dan Nederlanders. Ik hoorde eengerucht dat ze ‘on average’ 400.000 dollar op hun spaarrekening hebben staan. Dat is belachelijk veel geld. Japanezen of Japanners sparen omdat ze na een gigantische econmosche groei rond 1992 een hele harde crisis hebben gehad. Japan is de 2e economie van de wereld en ze zijn aan hun geld gekomen door Sony, Mitshubishi, Nikon, Fujifilm en nog veel meer. Ook dit zijn grote familiebedrijven die in meerdere sectoren zitten. Zogenaamde Zaibatsu’s. Je kan echt zien dat Tokyo-ers rijker zijn dan andere mensen. Ze rijden op hyper moderne citybikes, nieuwe tijdritfietsen die als stadfiets worden gebruikt en opvouwracefietsen… dit is maar een voorbeeld dat ik zelf heel mooi vond om te zien.

Ik zeg bewust Tokyo-ers omdat Tokyo niet Japan is. Er wordt wel eens over New York gezegt dat New York geen Amerika is. En dat mensen daar alleen maar komen/kunnen komen als ze iets te bieden hebben. Ik denk dat Tokyo het zelfde is voor Azie.

Tokyo en Japan hebben altijd gesloten geleefd van Azie. Ze hadden een sterk leger, mensen konden niet weg omdat Japan een eiland is en zo is er een heel ander land ontwikkeld dan ergens anders in Azie. Omdat Japan zo geisoleerd is geweest zijn de gezichten totaal anders dan Koreanen of Chinezen, waarderen Japanezen harmonie en zijn ze arrogant omdat ze zwaar zelfvoorzienend zijn.

Toch heerst er een drang naar individualisme, iedereen moet in uniform naar school (weer dat harmonie verhaal) en daarom willen jongeren zich nu onderscheiden van elkaar. Je hebt verschillende soorten heeeeeeeelee rare mode in Japan.

Die mode is ontstaan door de manga boekjes (porno) die overal te krijgen is en op straat te zien is. Veel mensen, jongens meisjes jong en oud kleden zich als:

Final Fantasy Poppetje,
Onschuldig Schoolmeisje,
Gothic Lolita die niet dood wil,
California makeup bruin stijl,
Gewoon westers met Ugs en Bontkraag,
In Pak.

Waar in Korea iedereen met mij op de foto wil, wilde ik in Japan met iedereen op de foto. Ze zien er zooo raar uit. Typ maar eens in op google: harajuku girls. Dit is echt het gewone straatbeeld!

Over naar het afvinken. Marijn zijn grootste wens is om officier te zijn, heeft veel algemene kennis en wil dus doorpoten, AFVINKEN, dingen zien en zoveel mogelijk opnemen. Pieter is het daar niet altijd mee eens maar voorziet ons van de nodig grappen en we gaan er dus tegenaan.

In het kort, we gaan naar Akahariba. Het elektronica centrum (Tokyo heeft 23 verschillende centra). Daar zoeken hebben we ons nieuwe hostel aangezien Marijn niet in de capsule past. We lopen door de elektronica winkel en gebruiken de nieuwste snufjes. E.g. een kladblok waarop je kan schrijven dat direct naar je computer wordt gestransfered. ‘Savonds naar expat / westerners district ropongi. Het leuke is dat daar en in Seoul een rijk expat district ook vaak gepaard gaat met lady-bars en dus een beetje een shabby straatbeeld. We gaan op tijd terug om de taxi te vermijden.

De dag erna vroeg op om Thaiso te ontmoeten. Een homo die in Tokyo woont en Pieter zijn andere broer kent. Thaiso is een beetje stille jongen maar als hij een paar biertjes op heeft begint het te lopen. We zijn Sushi gaan eten, naar het drukste kruispunt ter wereld geweest en naar de onder Japanners nog steeds populaire Meiji Shrine tempel. Daar hebben we wat wensen achter elaten en een Japanse bruiloft gezien. ‘Savonds gaan we wat biertjes drinken in het met Neon doordrongen Shibuya en gaan we uit eten in een Japans ‘hokjes’ restaurant met Thaiso en een vriendin van hem.

Later pakken we de vol automatische trein naar Odaiba, om de skyline van Tokyo te zien. Als we over de Rainbow Bridge zijn komen we aan in op het artificial eiland in de Tokyo bay. Het is een soort paradise island met Musea, TV torens en het Museum van innovatie. Dat laatste is waar we heen gaan. Best vet moet ik zeggen. We spelen een beetje met dat elektronische hondje. Heel leuk want een leuk meisje behandelde dat beestje alsof het haar eigen hondje was. Kortom best gaaf al die elektronische hoogstandjes. We hadden maar 3 kwartier dus we gingen snel met de boot terug naar mainland en gaan ons voorbereiden op een stapavond.

Pieter en Marijn doen dit door zich om te kleden en ik ben aan de Asahi origineel graan bier gegaan. Ik moet zeggen dat hakte er aardig in. We zijn naar club Atom gegaan een club van 6 verdiepingen en daar schudden we wat met onze heupjes. Ik moet zeggen dat ik er niet veel meer van weet. Ik kreeg nog wel een fles seven-up over me heen omdat ik een meisje had geduwt, maar dat was ik niet. Dus ik kreeg er een excuses achteraan en de persoon in kwestie kreeg daar een biertje voor terug (maar niet in zijn mond).

Terug in het hostel stond daar 8 politiemannen ons op te wachten, maar gelukkig was het voor een Amerikaan die de taxi niet had betaald. Het was weer zo’n vervelende amerikaan die teveel had gedronken en toen hebben Kana en ik de politie even ingelicht dat de Amerikaan echt niet had betaald. Vet leuk 8 kleine Japanners tegen een Amerikaan! “Give me the number of the U.S. embassy, wat een lul, betaal je taxi charles”

Kana was onze lieve hostel vrouw/meisje. Ze heeft veel over Japan verteld, Japans voor ons gekookt en vaak als we snachts thuis kwamen zat ze nog wakker een kopje thee klaar te maken. Het was wel fijn om wat informatie over die vreemde gewoontes te horen van een normaal Japans meisje.

In het begin denk je dus echt dat je ‘lost in translation’ bent maar zodra je na 3 dagen eindelijk de metromap doorhebt voel ik me eigenlijk best thuis. Weet alleen niet of de chaos en grootheid van Tokyo wel zou trekken. Pieter en ik gaan naar Jogogi Park waar alle Harajukis, Elvis Preselys, Star Wars mannetjes en Finalfantasy poppetjes meeten. We brengen een stokbrood mee en besluiten maar eens aan te gaan schuiven bij die mafketels en te gaan vragen waarom ze carneval vieren.

We komen er al snel achter dat ze zich niet verkleden maar zich ook echt zo gedragen. Pieter wilde met een Elvis op de foto, hij vroeg het en Elvis zei heel cool, hmmrrm en nam een slokje van ze bier. Okeeeej. Het aanschuiven wilde niet echt lukken. Gelukkig zat er onder een Japanse Bonsai boom 2 leuke dames die hadden gestudeerd en goed engels praten. Even over die mafketels gepraat wat stokbrood gegeten en J-pop geluisterd en snel weer terug naar Marijn die nog even wat elektronische snufjes aan het bekijken was.

Het leuke van dit soort picnic fratsen is dat je de boel wat sneller gaat begrijpen. Veel mensen durven geen andere mensen aan te spreken maar het werkt vet goed en je komt vaak op de leukste plekken. Zo konden we met een paar Tokyoers mee naar een Cat-club waar we wat konden eten en drinken tussen de poesjes in een poezenhuisje. We hadden onze zinnen helaas al gezet op de nieuwe windows7 burger, een hamburger van burgerking met 7 plakken vlees. Echt niet te kanen dat ding. Ik ga echt nooit meer naar burgerking! Voor Windows is het een vet goeie promotie actie maar ik denk dat veel mensen nooit meer naar BK gaan na het vlees een echt geproeft te hebben.

Ik ben de rest van de avond misselijk, we lopen nog lang het anime-centrum en kijk en naar binnen bij een maid-bar. Een bar waar je gevoerd kan worden door Japanse schoonmaak meisjes. Helaas kunnen we dit niet doen want de Yen brand onze portemonee uit. Er zijn echt super veel van die gekke barren. We gaan naar bed om de volgende dag nog even naar de Senso-ji tempel en Japanse tuinen te kunnen gaan voordat we terugvliegen.

Voor het eerst zie ik een echt leuke tempel, in een origineel oud Japanse wijk. Die nog wel is blijven staan na de bombardementen. De tempel heeft een leuk tuintje, een grappig bidritueel waarbij je eerst moet bidden, dan een stokje moet trekken, met dat stokje zoek je je blaadje op. en die knoop je aan een muur. Dan steek je wat wierook op gooi je de as door je face en was je je handen af met Samurai strijders water uit een drakenfontein.
Er leuk want de briefjes die je trek sparen je niet. Ik had bijvoorbeeld good fortune, ik moet niet te snel teveel willen, opassen op me trip maar dan wordt ik heel rijk en behaal ik mijn doelen. Pieter trok gewoon ‘bad fortune’ en er stond echt zoiets van als je de goden niet gaat respecteren gaat er een naaste dood, je bent een lul. Vet grappig natuurlijk, Pieter vond alleen dat hij een fout in het proces had gemaakt en moest nog even een regular fortune trekken. Hahah.

Terug naar het vliegveld zien we nog wat Yakuza – Japanse maffia voorbij rijden in een gigantisch mooie Nissan Skyline met Super/Mario en manga print erop en dat was dan ongeveer wel het einde van ons tripje.

Pff 22min.