Als er een berg in je achtertuin staat moet je ‘m natuurlijk beklimmen. We gaan op zoek naar een ingang van het park en een behulpzame travestiet wijst ons de weg. (Okeeej). Koreanen doen aan hiken, tegen een berg op wandelen dus. Het lijkt echt een pokke eind maar dat valt best mee. Langs het parcours staan allemaal fitness apparaten. Na iedere beklimming stop je, drink je wat natuurlijk bronwater en doe je wat oefeningen. Zo blijft de Koreaan fit. Wij besluiten lekker mee te doen en gaan richting de top van de berg. Seoul Tower. Op de helft besluiten we een bus te pakken, maar we zijn vergeten dat er geen bus terug gaat. Dit zorgt ervoor dat we een uur terug moeten lopen. Het lijkt alleen veel verder dan je denkt. Bovenop de berg heb je een fantastisch uitzicht over de stad. Overal is neon reclame. De cyclo crossers, en koreaanse stelletjes passeren ons en zijn geschokt van mijn goddelijke lichaam . Het was zo heet dat we ons shirt uit deden maar dat is voor Koreanen nogal eng. We besluiten uit respect ons shirt aan te doen. Maar niet van harte. Kut klamme hitte! Uitspraak van de trip: Een aardbei is rood maar rood is geen aardbei! Met deze uitspraak mag Pieter gelukkig 1 peperklasse omlaag. (Dit is een systeem waarbij degene die iets doms doet 1 peperklasse omhoog gaat en vervlogens de rest van de week kant en klare vlammetjes in de toiletpot deponeert)… Tja… je moet toch wat Laterrr