Iets meer in de categorie ‘en toen, en toen, en toen’-verhaal:
We waren laatst in Busan. Ook nog nooit van gehoord. ‘Hebben we daar wel bereik met de telefoon’. Welja, vijf keer zo groot als Amsterdam. Gaan.
Ons hostel was in een uitgaanscentrum. In een zee van neonlampen zijn we langs letterlijk 200 bars gelopen, en inderdaad, zo nu en dan maken we een uitstapje naar links of naar rechts.
Busan ligt aan het water, Seoul aan zee. Er zijn zat hoge gebouwen langs de kust en de kenner weet dat ik bij dat aangezicht met m’n oren begin te klapperen van zaligheid.
‘s Avonds buiten verzamelden enkele ouderen waarvoor de maatschappelijke ontwikkelingen te snel zijn gegaan oud papier op straat. In verhouding een klein offer. Hoog op een dakterras van een wolkenkrabber daarnaast staat de jongere generatie haar vers verdiende geld op te drinken. Daar stond ik tussen; ik vierde het kapitalisme.

En dan toch weer een stukje leip:
Ik doe hier zo veel belachelijk dingen dat ik het Noorden een beetje aan het verliezen ben. In Nederland heb ik doorgaans alle tijd om elk stukje interessante belevenis stevig te overdenken tijdens een van mijn nachtelijke wandelingen. Hier echter volgt de ene absurde middag, avond of nacht de andere in rap tempo op. Heb geen tijd om me te realiseren wat ik allemaal doe. Als ik wakker wordt heb ik minuten lang nodig om m’n game weer een beetje together te krijgen. Ik denk niet dat het me echt op zou vallen als ik ineens in Amsterdam wakker zou worden.
Overdag begint dan de serie van schier-onverklaarbare Koreaverschijnselen om me heen, afgewisseld met intens voor lul staan botweg elke 7 minuten. De ene tien minuten wordt ik vereerd en het andere moment beginnen er mensen boos tegen me te schreeuwen omdat ik blijkbaar iets fout doe.
Het is alsof ik bij een college zit; ik snap er nu nog weinig van maar ik maak aantekeningen als een bezetene. Als ik thuis ben en uit die wervelwind geslingerd kan ik de boel eens duidelijk op een rijtje gaan zetten.

Hoe dan ook: 9,5/10.

Onderstaand filmpje is van Steve Jobs. Vermaak voor jong en oud. Ondertussen stay ik hungry en foolish. De dots connect ik later wel.