Okee dus lekker stabiel gaat alles nu. Ik rol door de hele stad door met mijn nieuwe vrienden de motormeneren. Voor een Amerikaans $1 biljet, rijden ze me overal door de stad heen ook al weten ze vaak zelf niet eens waar je heen moet maar dat vragen ze dan onderweg wel rijdend aan andere verkeersdeelnemers.

Zoals jullie weten ben ik eigenlijk hetzelfde als Hasse maar dan met een mainstream en kleurige regenboog vibe erom heen. Dus ik ben het eens met Hasse’s punt ik houd niet van dingen. Echter wil ik die dingen wel even snel gezien hebben om vervolgens in overweging te nemen als ik met de Cambodiaan praat.

Daarom ben ik vandaag vroeg opgestaan en de motor gepakt naar de Killing Fields of moordvelden. Dat was 7 kilometer ver buiten de stad en was een lekker ritje door de Shanty Towns en bijgevoegde stoffige woestijn. Ik zal niet in teveel cliché’s treden want de verhalen zijn bekend maar hier chillde de dictator Pol Pot hem dood met zijn 9000 politieke vijanden en stopte ze hier in massa graven. Alle schedels liggen open en bloot in een soort van opstapeltoren in de vorm van een tempel. Best wel eng en zielig als je de foto’s van de mensen ziet. Zoals vaak bij een revolutie waren het de prominente figuren die werden vermoord: politici, wetenschappers en popsterren.

Daarna ben ik naar de Tuol Sleng martelkamers gereden om het allemaal even af te maken. Daar werden veel van de gevangenen eerst 4 maanden gemarteld voordat ze op de moordvelden terecht kwamen. Ja ook niet echt leuk om te zien. Het zijn allemaal kamertjes met steeds een leeg bed erin zonder matras en dan blood vlekken op de tegels eronder. Ook weer vrij ziek.

Toen nog het National Museum en het Royal Palace gezien, tja dat is echt een DING, niet heel interessant. Ik begrijp ECHT niet waarom mensen nog steeds potten en pannen en botte metalen instrumenten willen zien uit 900 jaar voor Christus. Dat weten we nu toch wel dat die er zijn? Echt, waar moeten die lui dan in koken? Zwaar saai.

Ik denk dat ik morgen naar Siem Reap vertrek en dan de Angkor tempels even ga bekijken. Dan zit ik op een crossroads en moet ik bedenken of ik naar het commerciele Ho Chi Minh in Vietnam wil, het communistische Hanoi in Vietnam of het laid-back Vientiene in Laos. Ik wil uberhaupt proberen Myanmar/Burma in te komen, een van de laatste dictaturen van de wereld.