Ik heb me de afgelopen dagen afgevraagd in hoeverre iemand die blijft plakken in Azie (of what so ever). Zichzelf voor de gek houdt. Als iemand het antwoord op de vraag weet wil ik het graag weten. Over het algemeen waren de “blijven plakkers” ook mensen die in eigen maatschappij niet echt functioneren.

Iedereen wil terug op “vakantie”. In Korea is alles een impuls, je verveelt je nooit. Je bent even alleen en zet alles op een rijtje en loopt niet eens studievertraging op. Ik had het nodig om me saaie studieweg even een upgrade te geven. Dit is echt geluk, maar kan ik nog wel genoeg nemen met “minder”?

Begrijp me niet verkeerd, ik vind het genieten om weer met mijn familie, beste vrienden, van de voetbal, Joris en Morris en met Manon te zijn. Ook de gezelligheid en platte humor hier in Voorschoten zijn heerlijk. Ik ben me compleet bewust van ‘de inverse culture shock’ (Zie Pieters blog). Ik probeer niet teveel over mijn eigen ervaringen/gedachten te vertellen. En dat is best lastig want je moet gewoon soms even je mond houden.

Ik vind het heel mooi om te zien hoe iedereen op de studie een soort “beste tijd van me leven” verhaal aan het vertellen is. Voor iedereen moet de exchange indruk hebben gemaakt, en volgens mij waar je ook zit (ver of dichtbij) het zal voor iedereen iets aparts zijn geweest. Maar sommige mensen maken er een wedstrijd van wie de leukste en mooiste en dronkenste tijd heeft gehad. Ik daar niet echt tegen…

Hugo een vriend van me vertelde mij over zijn Asian Fever die hij kreeg na zijn terugkomst uit China. En ik moet hem gelijk geven. Ik ben benieuwd hoe het over een maandje of wat is. Nu ga ik me lekker bezig houden met het regelen van een stage en wat foto’s uitzoeken. Cheers